"ขออภัยคร้าบบบ..!! < *0*>> ภริยาผมเป็นนักเลงดุ"

Author : M.N.Y <Flower Blood>

Chapter.1 ตำนานแห่งย่านเบกะ

        ...เล่าขานสืบต่อกันมาในวงการแก็งนักเลงทุกๆแคว้น เรื่องพะบู๊ทั้งหลายแหล่
ไม่ว่าหมัด,เท้า,เข่า,ศอก ,ยิงกราดด้วยปืน,เจี๋ยนด้วยมีดดาบ,ฟาดด้วยไม้
หวดด้วยเหล็ก ,โขกด้วยสากตำข้าว(เอ้ย..!*0^ ไม่ใช่ๆ) ไม่มีใครเก่งกาจเท่าหัวหน้าใหญ่ของพวกเราได้ มีฝืมือยอดเยี่ยม ร้ายกาจและเฉียบขาดยิ่งกว่าผู้ใด ทั้งบรู๊ซ ลี,เฉินหลง,สมรักษ์,แรมโบ้ ยังต้องหลีกทางให้...

~*~ ~*~ ~*~

        คืนท้องฟ้ามืดสนธยา เหล่าห่าฝนตกลงมาอย่างบ้าคลั่ง
ซอยแห่งหนึ่งในย่านเบกะ มีคนกลุ่มหนึ่งที่มีทั้งอาวุธและมือเปล่า ทั้งหญิงและชาย กำลังรุมสกรัมสาวทั้ง2คน(คือ รัน กับ คาซึฮะ ซึ่งเป็นนักเรียนม.6อยู่ สมัยที่ยังไม่ได้เป็นองค์รักษ์ของชิโฮ) ตอนนี้รันอยู่ในสภาพสะบักสะบอม ถึงจะมีวิชาคาราเต้อยู่คู่กาย แต่ก็ไม่สามารถสยบพวกเค้าได้หมดทีเดียว เพราะอีกกลุ่มนึงมีอาวุธทุ่นแรงหนักๆเต็มมือ (ใครจะรับมือไหวละ เป็นข้าพเจ้าก็แย่เหมือนกัน -_-)
ส่วนคาซึฮะถูกเหล็กกั้นประตูที่ผุพังฟาดเข้ากลางหน้าผากเป็นแผลสลบไป รันก็คอยประคองหันหลังเป็นเกราะกำบังให้คาซึฮะที่หมดสติ พวกนั้นชอบใจก็รุมสกรัมกันชุดใหญ่ เธอเริ่มอดทนไม่ไหว จึงตะโกนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

        " อ้าาาา...อ้ากกกกกกก.....!! "

        สิ้นเสียงตะโกนนั้น มีวัตถุบางอย่างรูปร่างคล้ายเชือกยาว โจมตีคนกลุ่มนั้นแตกกลุ่ม กระเด็นล้มลงทันที

        " เฟี้ยวว...!! ป้าบบบ.......!!"(เสียงคล้ายๆตวัดแส้ ฟาดอย่างแรง)

        " เหวอออ...! อ่าาาา.....! "

        ร่างของคนๆหนึ่งพุ่งเข้ามาในกลุ่ม แล้วจัดการโจมตีพวกคนกลุ่มนั้น
อย่างรวดเร็วและแม่นยำราวกับเสือชีตาร์ตะครุบเหยื่อ

        " ผัวะๆๆๆๆ...! เผี้ยๆๆๆๆ..! ปึกๆๆๆ..!ฉัวะๆๆๆๆ...! ตึงๆๆ..! "

        " โอ้ย...! ย้าก..!อ้าก..! จ้าก...! แอ๊ก..! เอ๋ง...! " (เสียงพวกนักเลงโดนซัดนะ ^-^)

(กรุณาไปเช่า Vdo หนังแอ็คชั่นเรื่อง " Blade 1หรือ2 " มาดูเอาเองนะว่า
เป็นบู๊แบบนี้แหละ)

        สิ้นสุดการโจมตี รันก็ค่อยๆเงยหน้าหันไปมองดู ปรากฎว่าร่างของคนๆนั้นที่ยืนอยู่กลางพวกนังเลงกลุ่มนั้น (นอนแอ้งแม้งหมดสติเป็นตายไปแล้ว) คือ " มิยาโนะ ชิโฮ " หัวหน้าใหญ่แห่งแก็งฟุยุคิซึรัน นั่นเองที่ช่วยเหลือสาวรันและคาซึฮะจังเอาไว้เมื่ออดีต.........................................................................

~*~ ~*~ ~*~

        6 ปีต่อมา.ณ ตึกบริษัท ฟุยุคิรอยัลแมนชั่น จำกัด ซึ่งเป็นที่ทำงาน,ประธานบริษัท และที่พักอาศัยของ มิยาโนะ ชิโฮ หัวหน้าใหญ่แห่งแก็ง "ฟุยุคิซึรัน" ย่านเบกะ เช้าวันนึง. คาซึฮะ ผู้ดำรงตำแหน่งรองหัวหน้าแก็งฯ ได้พาตัวเด็กใหม่มาให้หัวหน้ารู้จัก (ขออนุญาตตัดเป็นบทพูดเลยนะ)

        " กึกๆๆๆตึกๆๆๆ...! " <เสียงฝีเท้าเดินของทั้ง2คน คาซึฮะ และ เด็กใหม่ Eguna>

        คาซึฮะกล่าวขึ้น " นายหญิงของพวกเรายิ่งใหญ่ มีชื่อแค่ไหน รู้มั้ย..? แกโชคดีมากนะที่ได้มาสมัครเป็นลูกน้องเค้า "
        Eguna อุทานออกมา " เหรอคะ " <มือซ้ายล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเอง> " ที่มาสมัครเนี่ย เพราะฉันไม่มีข้าวกินหรอก (ถึงได้มา >_<) "
        คาซึฮะยกมือเบิดกะโหลก Eguna ดังผัวะหนึ่งที ต่อว่าอย่างไม่พอใจ " ยายบ้าเอ้ย..! ทำตัวให้มีศักดิ์ศรีหน่อยสิ มีที่ไหนกัน..?! มาสมัครเพราะไม่มีตังค์กินข้าว ”
        Eguna เดินก้มหน้าบ่นอุบอิบในใจ “ ทำไงได้.. บ้านข้ามันจนนี่หว่า”

        ทั้ง2คนเดินมาถึงที่หมาย จึงเคาะประตูเรียกแล้วเข้าไปพบ เหล่าลูกสมุนพากันโค้งคำนับเคารพพร้อมกัน ชิโฮผู้เป็นหัวหน้าใหญ่ กำลังนั่งอ่าน น.ส.พ. อยู่

        รันหันหน้าไปทักทายคาซึฮะ “ ไง..! วันนี้พาเด็กใหม่มารึ.? "

        คาซึฮะพยักหน้าตอบว่าใช่ ครู่นึงเธอใช้มือข้างขวาตบไหล่เบาๆ บอกให้ Eguna แนะนำตัว

        (นั่งคำนับ>>) “ สวัสดีคะ…..! ชื่อ “Eguna” เป็นเด็กใหม่จากชนบท ขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นสมุนน้อยผู้ซื่อสัตย์ด้วยคนค่าา..! "
        “ เจ้านายคะ . ! ยัยคนนี้เป็นแมวซ่อนหนวด ใจกล้าบ้าบิ่นดี ”
        Eguna จึงรีบพูดสวนทันที “ เสือซ่อนเล็บต่างหากละ (>0<)…!!โธ่..! ”
        ชิโฮฟังเสร็จ กล่าวออกมา “ ฮืม.... ให้ไปอยู่ตำแหน่งคนครัว ”
        Eguna ฟังเข้าถึงกับผงะ ลุกขึ้นพูดออกมาด้วยความโกรธ “ อะไรนะ..! ให้เป็นคนครัว… จะบ้าเรอะ.! พูดจากันแบบนี้ นึกว่าใหญ่ นึกว่าสวยมากหรือไงยะ (ชี้หน้าด่า) อีวอกเถื่อน!! อีหัวทองเก๊!! ”

        คาซึฮะเห็นท่าทางEgunaก้าวร้าวหนักด้วยความโมโห จึงส่งซิกให้รันจัดการสกัดขาให้ Eguna ล้ม

        “ ฝึบ..! กึก..! (เสียงยื่นขา, ปัดขาอย่างเร็ว) ”

        “ วืดด…! โครมมม….!! ”

        Egunaเสียหลักล้มลง คำด่าว่าหายเงียบ เธอค่อยๆลุกขึ้นมา ยกมือปิดตรงระหว่างจมูก

        ชิโฮมองหน้าแล้วถาม “ เป็นไง.. เข็ดมั้ย? ”

        Eguna มิกล้าพูดต่อ ได้แต่พยักหน้าจ๋อยๆตอบกลับไป ..ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น

        “ ตรูดด…. ตรู๊ดดด..!! ”

        รันเอื้อมมือไปรับสายแทน คุยกันซักพัก แล้วหันหน้าไปทางชิโฮ " คุณอาเคมิรู้สึกตัวขึ้นมาแล้ว ตอนนี้ย้ายมาอยู่ที่ห้องพักผู้ป่วย แล้ว จะให้รีบออกรถไปเลยมั้ยค่ะ? เจ้านาย "

        ชิโฮได้ยินเข้า จึงสั่งให้ออกรถไปที่โรงพยาบาล พร้อมกับสมุนอีกจำนวนนึง เพื่อเยี่ยมดูแลอาการของพี่สาว ระหว่างที่รถกำลังแล่นนั้น เธอได้หยิบภาพถ่าย ที่เก็บไว้ในกระเป๋าส่วนตัวตลอดออกมาดู นั่งคิดเรื่องเมื่อสมัยก่อนที่เธอและพี่สาว เล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน จนเมื่อวันนึงพ่อแม่ของเธอถูกกลุ่มโจรชุดดำฆ่าตาย ทำให้เธอและพี่สาวถูกส่งตัวไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า จนกระทั่งมีชายวัยกลางคนผู้ใจบุญอุปการะรับเลี้ยงดูเธอกับพี่สาว เมื่อเติบโตขึ้น ชายวัยกลางคนผู้ใจดีที่เลี้ยงดูเธอมา ตั้งแต่เล็กได้เสียชีวิตลงด้วยโรคชรา อำนาจกิจการและทรัพย์สินทั้งหมดจึงมอบให้แก่เธอทั้ง2 โดยปริยาย ...1 ปีต่อมา พี่สาวของเธอเกิดล้มป่วยขึ้น ด้วยโรคประจำตัว ที่ไม่มีทางรักษาให้หายขาด ทำให้เธอต้องดูแลพี่สาวตลอด คอยหาช่วยทุกวิถีทางที่จะให้พี่ของตน
หายจากอาการป่วยได้ จนถึงปัจจุบัน...

        เมื่อเธอมาถึง ร.พ แล้ว จึงสั่งให้ลูกน้องเฝ้าอยู่นอกห้อง ชิโฮรีบเข้าไปในห้อง นั่งถามไถ่อาการ พูดคุยกับพี่สาวตามลำพังส่วนตัว

        อาเคมิผู้เป็นพี่มองหน้าน้องตัวเองสักครู่นึง แล้วพูดออกมา “ ชิโฮ..! พี่มีเรื่องจะขอร้องนะ เธอจะยอมทำให้พี่มั้ย ? ”
        ชิโฮยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย กล่าวกลับไป “ แน่นอน..! จะใช้ไปกำจัดใครหรือเอาอะไรก็บอกมาได้เลย ฉันทำได้ เพื่อให้พี่มีความสุข ” (แหม..!น่ารักจริงๆ ^_^)
        “ พี่อยากให้เธอแต่งงาน เป็นฝักเป็นฝาซักที ”
        “ ตกลง.! ” ชิโฮทำหน้าตกใจเล็กน้อย “ เอ๊ะ..!(0_<) แต่งงานเหรอ…!! ”

        ...กลับมาที่บริษัทฯ องค์รักษ์ 2 คนและลูกสมุนทุกคน ร้องออกมาด้วยความอึ้ง+ตกใจพร้อมกัน

        “ หาาาา…!! แต่งงานเหรอคะ/ครับ…. !? ”

        (คุณผู้อ่านเดาเอาเองรู้นะว่า กริยาท่าทางลูกสมุนทั้งหลายจะมีอาการอย่างไรเมื่อได้ยินคำนี้ โดยเฉพาะEguna แอบหัวเราะ กลั้นท้องคัดท้องแข็งอยู่เงียบๆ ไม่ให้ได้ยิน {เพราะเดี๋ยวโดน มะเหงกของคาซึฮะลงกบาลอีก} )

        “ ใช่ .! ”
        รันเอ่ยถามชิโฮต่อ “ ที่เรียกพวกเราทุกคนวันนี้ จะใช้ให้พวกเราทำอะไรค่ะ.? เจ้านาย ”
        “ ให้ลูกสมุนทุกคนออกไปเสาะหาบริษัทที่รับจัดหาคู่มาเท่าที่จะหาได้ " ชิโฮหันหน้าไปทางรัน กับ คาซึฮะ “ คาซึฮะ.! ตามหาผู้เชี่ยวชาญชั้นดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วนำตัวมา ส่วนรัน..! เธอช่วยสืบหาพร้อมกับคุมลูกน้องด้วย อย่าให้พวกมันทำเกินหน้าที่ที่ฉันกำหนด เข้าใจนะ ”
        “ รับทราบคะ/ครับ ! เจ้านาย ”

-----------------------To Be Continued-----------------------

บอกกล่าว : ตอนนี้สีหน้าของชิโฮจังค่อนข้างเคืองๆนิดนึง เพราะโดยส่วนตัวแล้วในความคิดเธอไม่สนใจเรื่องหาแฟนหรือคู่ครองอยู่แล้ว จึงต้องทำตามคำขอของผู้เป็นพี่ (ถึงจะไม่ชอบ ไม่เห็นด้วยเท่าไหร่นักนะ -_< เฮ้อ..!)