GIN Story

Author : Wizardจอมสาระแน

File6

ที่นี้มีการเรียนการสอนเหมือนโรงเรียนปกติ แต่จะมีการสอนพิเศษ อาทิเช่น วิธียิงปืนแบบนักฆ่ามืออาชีพ ศิลปะการป้องกันตัวขั้นสุดยอด วิธีขโมยข้อมูลจากคอมพิวเตอร์ระดับเซียน วิชาฆาตกรรมไร้ร่องรอย วิชาวางยาแบบมืออาชีพ ฯลฯ โดยจัดการคัดเด็กกำพร้าที่ถูกคัดเลือกเข้ามาในองค์กรพร้อมๆกับเด็กอีกหลายๆคน แล้วมีการทดสอบแบบต่างๆเช่น ความถนัด ความสามารถพิเศษ การเคลื่อนไหวร่างกายที่คล่องแคล่ว ฯลฯ และเด็กเหล่านั้นจะถูกเคี่ยวเข็ญให้ฝึกวิธีการลอบสังหารต่างๆนาๆ เพื่อฝึกเด็กเหล่านี้ให้กลายเป็นเครื่องจักรฆ่าคนโดยสมบูรณ์แบบ…

“นี่!..นี่!..เธอน่ะ เป็นนักเรียนใหม่เหรอ?” ทันทีที่เด็กสาวหันมาเห็นเด็กชายนั่งไม่พอใจอยู่ข้างๆเธอก็ถามเค้าด้วยใบหน้าไร้เดียงสา
"เธอเป็นใครกัน…อย่ามาจุ้นจ้านหน่อยเลยน่า " เด็กชายสวนกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“เธอถามชื่อชั้นเหรอ…ชั้นชื่อ แบรนดี้ แล้วเธอล่ะชื่ออะไร?” เด็กสาวยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ยีน
“ใครเค้าถามชื่อเธอกัน…อย่ายุ่งน่า” เด็กชายตอบด้วยเสียงเย็นชา
" นี่พวกเธอ เราจะเริ่มเรียนวิชาแรกกันแล้วนะ เงียบได้แล้ว " อาจารย์พูด เธอถึงได้หยุด คนที่เธอคุยด้วย . . เป็นเด็กผู้ชายน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ หน้าตาเค้าจะน่ารักน่าเอ็นดูมากทีเดียวหากแต่ถ้าเค้าจะมีรอยยิ้มอย่างที่เด็กทั่วไปควรจะมีไม่ใช่ใบหน้าที่เหี้ยมเกรียมอย่างที่เธอเห็นเมื่อตะกิ้ เส้นผมสีเงินและนัยตาสีเทาที่ลึกล้ำนั่นสบตากับเธอเพียงชั่วแว่บเพื่อเป็นการเตือนเธอไม่ให้ยื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องของเค้าไปมากกว่านี้

เวลาบ่ายสามโมงตรง ณ.ห้องเรียน B ในห้องมีนักเรียนประมาณ30กว่าคน อาจารย์แก่ๆกำลังสอนวิชา”การปฐมพยาบาลขั้นพื้นฐาน”อันแสนจะน่าเบื่ออยู่

“ไม่รู้เรื่องเลย~~~~" เด็กชายบ่นพึมพัมพลางพยายามฟังอาจารย์ตรงหน้าบ่นแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้
"บ่นไรของนายน่ะ" เด็กสาวหันมากระซิบถาม
“ชั้นชื่อยีน ไม่ใช่ชื่อนาย…..เออ…แล้วอีกกี่นาทีมันถึงจะเลิกเนี่ย ไอ้ชั่วโมงเนี่ย?”เด็กชายถามอย่างเซ็งๆ
“…..เออ…คงราวๆ5โมงเย็นล่ะมั้ง”
“เวรกรรม~~~~ กว่าจะหมดชั่วโมง ชั้นจะบ้าตายซะก่อนล่ะมั้งเนี่ย~~~" เด็กชายโอดครวญขึ้น
“เอาน่า...ฟังๆไป เดี๋ยวก็รู้เรื่องเอง" เด็กสาวพูดขึ้นลอยๆ เด็กชายนั่งฟังต่อไปเรื่อยๆ ไม่ทันได้ยินเสียงอ. เรียกชื่อตัวเอง
"ยีน... ยีน! ตื่น!!!”อาจารย์เขวี้ยงชอล์กใส่หัวยีน เข้าเป้าจังๆ
"หือ? อ่ะ ครับๆ?" เด็กชายรีบลุกขึ้นตอบ
"ลองตอบคำถามเมื่อกี้ครูมาซิ?"
"อ่า..." ความที่ฟังไม่รู้เรื่อง(รึพูดอีกอย่างคือไม่ได้ฟัง^^) เด็กชายเลยได้แต่ยืนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่แบบนั้น
"ว่าไง? ตอบได้รึเปล่า "
เด็กชายเริ่มเหงื่อแตก "อ่า...(ก็มันไม่ได้นี่คร้าบ^^III)"
"..ยีน........" เด็กสาวแอบกระซิบบอกคำตอบไป ..และด้วยความช่วยเหลือนี้เองที่ทำให้เด็กชายรอดตัวไปได้อย่างหวุดหวิด

“นี่ พวกเธอรีบๆไปเลือกอาวุธแล้วฝึกซ้อมกันได้แล้ว”เสียงอาจารย์ผู้ฝึกดังขึ้น ทันใดนั้นเด็กคนนึงใช้มีดสั้นปามาทางพวกยีน เด็กชายหลบได้อย่างหวุดหวิด แต่เด็กสาวโดนแทงเข้าที่ข้อเท้าเต็มๆ

“ลิเคียวร์!!! นายทำบ้าอะไรของนาย!!!! เล่นทีเผลอขี้โกงนี่น่า!!!!"เด็กสาวตะโกนลั่น ผู้ถูกว่าหัวเราะแล้วตะโกนว่า
“เปล่าน่า!!! ตอนต่อสู้ก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมตลอดเวลานี่น่า”
“คนขี้โกง!!!!!” เด็กสาวร้องตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด
“งั้นมาประลองฝีมือกันมั้ย ถ้าชนะ ชั้นจะยอมขอโทษเธอ”
“ยัยนี้บาดเจ็บ ถ้ายังไงสู้กับชั้นแทนล่ะกัน” เด็กชายพูดพลางขยิบตาให้เด็กสาว เพื่อเป็นการตอบแทนที่ช่วยเค้าในคาบเรียน
“ก็ได้ ลงมือเต็มให้ที่เลยไอ้น้อง “ลิเคียวร์พูดอย่างดูถูก และอีกไม่กี่นาทีต่อมาเค้าจะรู้ว่าได้ทำเรื่องผิดพลาดร้ายแรงลงไปซะแล้ว

“นี่!..นี่!..ไม่ทำเกินไปหน่อยเหรอ?”เด็กสาวถามเด็กชายที่อยู่ตรงหน้า
“ก็เจ้านั้นเป็นคนบอกเองว่า ให้ลงมือเต็มที่ ชั้นก็เลยลงมือไม่ยั้ง แล้วมันค่อยพูดว่า พอแล้วๆ มีอะไรร้ายแรงงั้นเหรอ?" ยีนถาม

“ อูย…..”
"เป็นอะไรรึเปล่า" เด็กชายถาม เค้าสังเกตว่าเด็กสาวยังเหนื่อยหอบไม่หยุด แต่เด็กสาวส่ายหน้า เห็นชัดๆอยู่แล้วว่าไม่จริง เพราะถึงจะไม่เป็นอะไร แต่เหนื่อยหอบไม่หยุดขนาดนั้นมันไม่ปกติแล้ว แถมเด็กสาวกำลังไออย่างรุนแรงจนกระทั่งออกมาเป็นเลือด เด็กชายตกใจมากจึงจะพาเธอไปห้องพยาบาล แต่เธอดึงมือเค้าไว้เสียก่อน

“นายหลับตาก่อน!!!”จู่ๆชายร่างยักษ์ก็พูดเสียงเข้ม
“ทำไมอ่ะ??”
“ชั้นจะเช็ดตัวให้เธอ ถ้านายอยากดูชั้นก็ไม่ว่าอะไร แต่ว่า…ถ้านายลืมตา ชั้นจะเป่านายให้ดับดิ้นเลยคอยดู” ชายร่างยักษ์พูด พลางปลดกระดุมเสื้อที่โชคไปด้วยเลือด หน้าตาเคร่งเครียดเปลี่ยนเป็นคนละคน และใช้มือกดไปที่หน้าอกเบาๆอย่างสม่ำเสมอ จนหัวใจเริ่มเต้นเป็นจังหวะ พลางล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง….หยิบยาขวดเล็กๆออกมา…แล้วป้อนทางปากต่อปากกับเธอ…

“นี่ ผมลืมตาได้ยัง”ยีนถาม
“นายแอบดูชั้นรึเปล่า?” ชายร่างยักษ์พูดเสียงเหี้ยม
“อือ~~ผมเปล่าน้า ไม่ได้แอบดูเล้ย ตอนที่ลืมตาผมเห็นคุณจะ…อื้อ “ก่อนที่ยีนจะพูดจบ ก็ถูกชายร่างยักษ์ชิงปิดปากซะก่อน
“แต่…เอาเถอะเห็นไปแล้วก็ช่วยไม่ได้ แต่ขอบอกไว้อย่าง…ชั้นไม่ได้อยากทำ แต่เป็นสิ่งที่ต้องทำต่างหาก ” ชายร่างยักษ์บอก “แล้วก็…จำไว้อย่างนะ ห้ามพูดเรื่องที่เกิดขึ้นให้ใครฟังเด็ดขาด ถ้าไม่อยากตาย” ชายร่างยักษ์พูดด้วยน้ำเสียงเบาราวกระซิบโดยเฉพาะคำพูดสุดท้าย พลางทำแผลที่ข้อเท้าให้เด็กสาว(คงไม่ลืมใช่มั้ยว่า เด็กคนนี้โดนแทงที่ข้อเท้า^^)