File1

โรงเรียน ม.ปลายชื่อดังแห่งหนึ่งในอเมริกา ไม่ว่าใครก็ตาม หากล้วนอยู่ที่นี้แล้ว คงไม่มีใครที่ไม่รู้จักผู้ชายเบอร์ 1 ของที่นี่แน่

ด้วยความสามารถที่สุดยอดทั้งด้านการเรียน ด้านการกีฬา ประกอบกับหน้าตาอันหล่อเหลาแบบเกาเหลายังยอมแพ้นั้น

นิสัยชั่วช้าหาผู้ใดเทียม แถมยังมีสายตาเย็นชานั้นอีกละ สรุปว่ายีนของเรานั้นไม่มีเพื่อนเลยแม้แต่คนเดียว

แต่เจ้าตัวเค้าไม่สนใจหรอก เรื่องพรรคนั้นนะ แต่ยังไงๆก็ยังมีพวกไม่กลัวตายมาทักทายได้ทุกวี่ทุกวัน

ผิวขาวซีด เดินเข้ามาทักยีนซึ่งกำลังมุ่งหน้าไปห้องสมุดเพื่อจะหาข้อมูลทำพอร์ตส่งอาจารย์อยู่(ขยันซะไม่มี ผิดกับเราลิบลับ..)

“ ปิสโก นายมาที่นี้ทำไม มีธุระอะไร“ยีนพูดอย่างเย็นชาขณะที่เดินเข้าไปในห้องสมุด

“เผอิญว่ามีธุระนิดหน่อยน่ะ”

“ธุระนิดหน่อยจังนะ อุตสาห์ถ่อมาตั้งอเมริกาเนี่ยนะ” ยีนพูดอย่างเหน็บแนม

แต่เด็กหนุ่มหยิบหนังสือเล่มหนึ่งจากตู้หนังสือในห้องสมุดออกมาอ่านโดยไม่ได้สนใจฟังที่ชายแก่พูดเลยสักกะนิดเดี๋ยว

“ไม่เห็นต้องมาเลย…ไอ้งานประชุมผู้ปกครองอะไรเนี่ย ยังไงๆซะชั้นก็ไม่สนใจอยู่แล้ว นายก็รู้อยู่แล้วนี่”

ปิสโกเริ่มอ้ำๆอึ้งๆตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดี แต่ยีนพอจะเข้าใจแล้วว่า ปิสโกดูเหมือนจะโกหกเขาเรื่องที่อ้างว่า

มางานประชุมผู้ปกครองเป็นแน่แท้ แต่เค้ามาทำธุระอะไรที่อเมริกานะ

“ปิสโก นายมาทำอะไรที่นี่กันแน่” ยีนถามอย่างมีเย็นชา

“ฉันก็แค่มางานประชุมผู้ปกครองอย่างที่บอกนายไง“ปิสโกพูดพลางยิ้มให้ยีน (ระวังจะตายดีนะปิสโก)

ยีนพอจะมองออกว่าการที่ปิสโกมาที่นี้นั้นมีจุดประสงค์อะไรบางอย่าง จึงรีบตัดบทว่า

“นายรีบกลับเถอะปิสโก นี่ฝนก็จะตกแล้วด้วย แล้วหลังเลิกเรียนค่อยเจอกัน”

…………………………………………………….

รอตั้งกะบ่าย2ยัน2ทุ่ม ไอ้ปิสโกเจอคราวหน้าจะเอาลูกตะกั่วให้มันกินซะเลย ขณะที่กลับบ้านด้วยรถบัส xoyxx นั้น

สายตาของเขาเหลือบไปเห็นปิสโกกำลังเล่นคอมอยู่ในอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ หนอย เจ้าปิสโกเบี้ยวนัดเราแอบมาเล่นคอม

ยังงี้ต้องยิงหมดแม็ก (เห็นด้วยอย่างยิ่ง)ขณะที่เดินเข้าไปในร้าน ปิสโกเหลือบเห็นยีนเดินมาด้วยสีหน้าเหี้ยมสุดขีด

รีบทักกลับทันทีว่า”ไง…ยีนมีอะไรเหรอเล่นคอมด้วยกันมั้ย”

ปิสโกเห็นท่าไม่ดีเลยจับยีนนั่งข้างๆ “อย่าเสียงดังสิ มีเรื่องอยากให้นายช่วยน่ะ”พลางชี้ไปที่คอมพิวเตอร์ที่กำลังเข้าNetอยู่

ในNetนั้นมีรายชื่อโรงเรียนทั่วอเมริกาอยู่

“รายชื่อโรงเรียนทั่วอเมริกา อย่าบอกนะว่านายคิดจะย้ายฉันไปเรียนโรงเรียนอื่นน่ะ”ยีนพูดพลางดูรายชื่อโรงเรียนไปเรื่อยๆ

“เปล่า แค่อยากให้นายช่วยเจาะหารายชื่อนักเรียนประถมคนหนึ่งเท่านั้นเอง”

“จากรายชื่อโรงเรียนทั่วประเทศเนี่ยนะ” ยีนพูดอย่างขำๆ

“เออ นายช่วยเจาะข้อมูลให้ฉันหน่อยได้มั้ยล่ะ”

“แล้วทำไมชั้นต้องเจาะข้อมูลให้นายด้วย(เห็นด้วยอย่างยิ่ง)มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉันเลย แถมนายยังเบี้ยวนัดชั้น

แต่มาเล่นคอมอีก ตอนแรกว่าจะยิงนายทิ้งด้วยซ้ำไป” (ยีนพูดได้โดนใจมาก)

“น่า ยีนช่วยหน่อยน่า จะเอาอะไรก็ยอมทั้งนั้น”

“จริงง่ะ…. ฮืม~~~…. งั้นเอา…ปอร์เช่ 356A สักคันล่ะกัน”ยีนพูดเหมือนกับเรื่องง่ายๆ

“เฮ้ย! ไม่ได้ เอาอะไรก็ได้ยกเว้นปอร์เช่ 356Aเท่านั้น จะจากัวร์อะไรก็ได้” ปิสโกพูดพลางเหงื่อแตกพลาง

“ทำไมล่ะ ไหนตอนแรกบอกว่าอะไรก็ได้นี่น่า”(ช่ายๆ)

“พูดอย่างนี้แล้วยิ่งอยากได้ใหญ่เลย แต่นายก็เป็นถึงประธานบริษัทผลิตรถยนต์ เรื่องแค่นี้ไม่น่าเหนือบ่ากว่าแรงนะ แล้วก็…ต้องมีเบาะหลังด้วยนะ ใส่เครื่องยนต์276แรงม้าด้วยแล้วก็…ต้องเป็นสีดำด้วยนะ” ยีนพูดเหมือนกับเรื่องง่ายม๊ากมาก

“นายนี้ก็พูดเหมือนเรื่องง่ายๆ ใส่นู่นใส่นี้ไม่ใช่แฮมเบอร์เกอร์นะเฟ้ย สั่งปุ๊บได้ปั๊บ อะไรประมาณเนี่ย” นายนี่พูดเหมือนกับมันเป็นเรื่องง่ายมากจนแทบไม่ต้องทำอะไรเลยนะ

“น่า ปิสโก เดี๋ยวฉันหาชื่อโรงเรียนของเด็กคนนั้นให้แล้วกัน เออ…แล้วเด็กคนนั้นชื่ออะไรอ่ะปิสโก”

“เด็กคนนั้นชื่อ…มิยาโนะ ชิโฮ”

“มิยาโนะหรือ…ใช่ลูกของดร.มิยาโนะ ที่ตายเพราะอุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อนหรือเปล่า ปิสโก”

“ใช่ เด็กคนนั้นเป็นลูกสาวของมิยาโนะ”

“แต่เท่าที่ฉันได้ยินมาว่าลูกสาวของดร.มิยาโนะอายุก็พอๆกะฉันไม่ใช่หรือ” ยีนถามอย่างมีเย็นชา

“นั้นลูกสาวคนโตน่ะ ส่วนนี้ลูกสาวคนเล็ก”

“อ้อ…ว่าแต่แล้วนายหาข้อมูลของเด็กนั้นทำไมล่ะ”

“ก็…ฉันแค่เป็นห่วงเด็กคนนั้นน่ะ ได้ยินว่าพอเด็กคนนั้นเรียนจบก็จะถูกนำตัวไปทำยาที่พ่อแม่เค้าทำค้างไว้น่ะ”

“อ้อ ไอ้ APTX4869 น่ะเหรอ มันไม่ใช่เรื่องของชั้นนี่ว่ายาจะเสร็จหรือไม่” ยีนพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก

“ฉันจะหาข้อมูลของเด็กคนนั้นให้ แต่ว่าอย่าลืมปอร์เช่ 356Aที่ตกลงกันไว้ล่ะ แล้วก็ปรับแต่งให้เรียบร้อยด้วยล่ะ แต่ว่า…”

“แต่ว่าอะไรอีกล่ะยีน….” ปิสโกถามอย่างเริ่มหมดความอดทน

“ถ้านายรู้ว่าเด็กนั้นเป็นเด็กประถม แล้วทำไมนายต้องหาเด็กนั้นจากรายชื่อโรงเรียนทั่วประเทศเลยเนี่ยนะ ทำไมนายไม่หาจากรายชื่อโรงเรียนประถมล่ะ หรือนายใช้คอมเป็นแค่ดูแต่ภาพอย่างว่า” ยีนพูดอย่างเหน็บแนม

“เออ…ชั้นลืมไป…โธ่…รู้งี้ไม่น่าเสียเวลาหาตั้งนานหรอก” ปิสโกบ่นอย่างอารมณ์เสีย

ขณะที่ปิสโกกำลังหัวเสีย ยีนก็ใช้Netหาข้อมูลของมิยาโนะ ชิโฮจากคอมในร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ทันที

…………………………………………………….